Ik kwam er op toen ik naar een filmpje van een enthousiast jongetje in een boekwinkel aan het kijken was. Het filmpje was me in een tweet aangeprezen.
Het viel me nogal tegen, dat filmpje. Ik vond het jongetje overdreven en was bang dat, wanneer het een Nederlands jongetje was geweest hij Dylan, Melvin of zoiets had geheten. Maar dat was natuurlijk eigenlijk weer geen aardige gedachte.
Dus ik vergat het jongetje maar vroeg me af, zonder dat ik precies wist waarom, wat het eerste boek ook alweer was dat ik ooit kocht. Zelf kocht, niet cadeau kreeg, maar zelf kocht. Met geld. Dat ik dan misschien wel weer gekregen had.
Mijn eerste zelf gekochte boek was "Samen op 't eiland Zeekraai" van Astrid Lindgren. Ik kocht het in Den Helder. In een boekwinkel waar ook kantoorspullen en pennen werden verkocht. In mijn herinnering rook het erg donker, naar leer. Maar dat kan ook weer komen omdat er op die plek later een schoenwinkel zat. Soms halen je herinneringen wel eens iets door elkaar.
Ik kocht het boek waarschijnlijk naar aanleiding van de tv serie die er van het boek was gemaakt en die toen werd uitgezonden. Prachtig vond ik die. Toen. Later zag ik hem eens terug en toen bleek er in groeiend gras meer dynamiek te zitten dan in een aflevering van "Samen op 't eiland Zeekraai".
Maar het boek is nog steeds erg mooi. Onschuldig, vrolijk, met mooie kinderavonturen die iedereen wel zou willen beleven. Ook wanneer je allang geen kind meer bent.
Ik had dat filmpje van dat jongetje ook gezien en ik had bijna getwitterd dat ik het zo'n vervelend, aanstellerig jongetje vond. Niet gedaan omdat ik vind dat je negatief gedrag niet moet stimuleren en omdat 't ook wel een beetje zielig is.
BeantwoordenVerwijderenMijn eerste zelf gekochte boek heeft geen indruk gemaakt helaas want ik weet het niet meer.
Fijn dat je t ook een suf jongetje vond. Ik vond de reacties onder t filmpje nogal hoopgevend, tot ik op "play" drukte.
BeantwoordenVerwijderen