In een andere supermarkt

Eergisteren zag ik J. in de supermarkt. Zelfde stad, andere supermarkt.

Ik ken J. al jaren. Al is "kennen" eigenlijk een misplaatst woord. Ik heb met haar op de middelbare school gezeten. Misschien zelfs in dezelfde klas. Dat weet ik niet zeker. De tijd van "Het was niet dat we niet wilden leren. Maar het kwam er gewoon niet van" is nogal wazig. Op school spraken we waarschijnlijk soms een woord met elkaar. Meer dan soms kan het niet geweest zijn. Ze hoorde bij een andere "groep", "zij" spraken nauwelijks met "ons". En andersom deden "we" dat ook niet.

Na de middelbare school werd ik jeugdbibliothecaris.
J. werd junk.
Zo doen we allemaal wat.

Veel mensen uit die tijd heb ik daarna nooit meer gezien. Maar J kom ik, soms met tussenpozen van weken of maanden al bijna 30 jaar tegen.
Vaak ziet ze er dan erg slecht uit. Of nog beroerder. Soms heeft ze ruzie. Met iemand van haar "groep".
Wanneer ik voorbij loop, en ze ziet me, dan is het even of ze uit haar rol stapt. Ze lacht, of doet haar best dat te doen. Ze zwaait een beetje en vraagt hoe het gaat.
Dat deed ze gister ook, in de supermarkt. Ik zeg dan altijd dat het goed gaat. En lach er ook maar bij.

En dan ben ik al voorbij, of gaat zij verder met ruzie maken.
Aan vragen hoe het met haar gaat ben ik in al die jaren nog niet toegekomen.