Leo Parker, Leo niet Charlie

Een tenorsaxofoon, daar kun je mee aankomen in de jazz. Of met een sopraan- of altsax. Maar met een bariton? Dat wordt een stuk lastiger.

En Leo Parker had het al niet makkelijk. Met één been stond zijn muziek nog in de "oude" jazz en met het andere been, voorzichtig voelend en wiebelend in de nieuwere. Nou ja, nieuwere in 1961.

En dan ook nog baritonsaxofoon spelen.

"Let me tell you 'bout it" komt van de gelijknamige lp (nu cd), één van maar twee sessies die hij deed voor het Blue Note label.

Net als bij zoveel andere jazzartiesten uit die tijd staat op de oorspronkelijke hoes ergens dat het fijn is dat hij weer terug is. Soms staat er iets als "na een periode van afwezigheid" of "na problemen met zijn gezondheid". Geheimtaal voor problemen met drugs.
Triestmakend veel lees je die geheimtaal op jazzhoezen uit de jaren zestig.

"Let me tell you 'bout it" is blues, gospel, jazz, of een mengeling. Maar dat doet er eigenlijk weinig toe. Het klinkt oprecht. En dat is al heel wat.

Leo Parker werd nooit beroemd, daar kreeg hij de tijd niet voor. Hij overleed in 1962 aan een hartaanval, hij was toen 36.