Train, helemaal niet zo in vain

Eigenlijk had ik verwacht dat er een stem uit de kaartjesautomaat zou schallen. "Wat hebben we nou net omgeroepen? Gaat u niet met de trein! Denk je dat we dat voor niks omroepen of zo?"

Winter in Nederland. Rampennieuws. Ontregeling alom. Een afgetraind land is plots wel erg, kouwelijk?
Ik had het al niet zo op sneeuw en op zondag kostte dat weeralarm me al de "Angels In America" voorstelling dus vanmorgen had ik er zin in. Ik zou me, gewapend met een met stroom volgeladen Android vanuit het oosten van het land wel eens een weg naar huis gaan banen. Met de trein. En onderweg zou ik alle sneeuwhopen, gestrande medemensen en vastgelopen treinen vast gaan leggen.
Geen bibliotheekgeblog, geen muziekjes, fijn sneeuwellende vastleggen.

Maar, ik moet het eerlijk toegeven, het viel allemaal nogal mee. Of tegen eigenlijk. Bij Amersfoort had ik even hoop. Daar stonden we drie kwartier mysterieus stil en werd het wat fris in de trouwens stampvolle trein. Allemaal mensen die heroïsch wilden doen denk ik. Maar voor de rest. Goed, het duurde bijna twee uur langer maar overal stond een trein klaar, er was niet eens tijd om de gratis ter beschikking gesteld koffie op te gaan halen.

Geen heldenmoed dus, niet eens bevroren vingers. Maar om toch iets aan de dag over te houden heb ik van de foto's maar een filmpje gemaakt.