Nu kan het aan mij liggen maar het begint me op te vallen dat wanneer ik eindelijk eens vakantie neem (er zijn mensen die vinden dat ik dat vaker zou moeten doen)er van alles plaatsvindt.
Meestal is het slechts een verwoestende storm al heb ik ook wel eens in de woestijn gezeten toen er een oorlog in Irak uitbrak (sorry, ik weet niet meer welke oorlog).
Ik had nog nauwelijks vrij of de partij van blonde Geert werd virtueel de grootste in de stad waar ik woon. Wat ik erg ondankbaar vindt. Begon mijn fotostroom over Den Helder net de "Oh maar daar is een lelijke stad zeg" mening wat te hervormen, krijg je dat. Maar misschien moeten de makkers van Geert hier volgend jaar maar winnen. Dan kunnen ze, ongetwijfeld kortstondig, aan de slag, er een fijne zooi van maken zodat ze vervolgens pruilend het toneel verlaten en de rest van Nederland weer bij zinnen kan komen.
In Iran, als ik de journaals mag geloven, Twittert, Youtubed en Facebooked men zich suf. Wat een mooi bewijs is van de kracht van het medium. Al zou ik het wel fijn vinden, zeurderig als ik kan zijn, wanneer er iets meer duiding over de gebeurtenissen in Iran plaats zou vinden. Dertig jaar geleden riepen 100.000en Iraniërs ook dat het anders moest en toen we wakker werden zaten we met Ruhollah. Meneer Mousavi zal het ongetwijfeld goed bedoelen maar zijn geschiedenis is niet bepaald brandschoon te noemen.
En sommigen medecursisten zijn zo te zien ook al bijna klaar met 23dingen. Ik heb volgens mij maar drie weken vrij gehad maar ik sukkel angstig achterop. Ik zal daar morgen eens iets aan gaan doen.
ha je bent er weer, gezellig :)
BeantwoordenVerwijderenHet leeswerk zal aanzienlijk toenemen nu je terug bent ! Gezellig hoor.
BeantwoordenVerwijderenAch stel je gerust met de gedachte dat de meeste dingen gebeuren omdat ze gebeuren, je er geen enkele invloed op kunt hebben, of je er nou wel of niet bent. Goed dat is er uit. Fijn dat je er weer bent.
BeantwoordenVerwijderenDat Irangedoe is wel ontzettend interessant. Zeker als je ziet hoe er gebruik wordt gemaakt van de nieuwe communicatievormen en om te zien hoe zelfs een totalitair regime daar niks tegen kan beginnen. De grote vraag is natuurlijk wel hoe betrouwbaar is die informatie? Daar moet je echt hogeschool journalistiek voor gedaan hebben wil je daar een vaag beeld van krijgen. En dan zeggen wij dat de bibliotheek staat voor betrouwbare informatie? Ik denk dat de communicatie- en informatietechnologie zo ingrijpend ons leven heeft veranderd dat het nauwelijks nog mogelijk is om de betrouwbare informatie er uit te filteren.
En over die Mousavi heb ik ook mijn twijfels, maar soms is het een keuze uit twee slechten. En ik hoop dat als het hem lukt, de druk van de wereld zo groot is dat hij wel moet.
Door de snelheid van nieuwe media is het misschien wel onmogelijk om op het moment zelf te filteren. Het gebeurt nu, nu! En dus moet er meteen iets gevonden worden.
BeantwoordenVerwijderenGedrukte media zijn slomer, dat is zo. Maar kunnen soms ver na afloop wel een betere duiding (verdieping) geven van wat er nu echt gebeurde. En dat is niet jong, snel en sexy.
Maar wel erg belangrijk (die zin hoort nog bij de vorige reply).
BeantwoordenVerwijderenMaar het "nu" is steeds recenter geworden en mensen verwachten het "nu" as it happens.
BeantwoordenVerwijderenWat "nu" precies was is pas over (een aantal) jaren duidelijk(er).
BeantwoordenVerwijderenIk lees nu "1967" van Tom Segev over de oorlog tussen Israel en Egypte/Jordanie/Syrie. In 1967 was het duidelijk, Israel werd bedreigd en begon plots een zelfverdedigingsoorlog. Nu, pas jaren later, kun je in het, niet onomstreden boek, lezen hoe chaotisch en soms manipulatief de besluitvorming die leidde tot die oorlog was.
Absoluut mee eens, maar waarschijnlijk is het boek ook "een versie van de waarheid". Zeker over dit soort onderwerpen zul je daar nooit over uitkomen denk ik.
BeantwoordenVerwijderenOf pas eeuwen later. En dan misschien nog niet. Als het over Israel/Palestina gaat.
BeantwoordenVerwijderenMocht je je echt een keer willen verbazen (en je het niet al weet)dan kun je je verdiepen in het eindeloze geruzie over de interpretatie van resolutie 242 die de VN aannam na de oorlog van '67. In de franse tekst wordt opgeroepen "de bezette gebieden" te ontruimen. De engelse tekst laat echter het woordje "de" weg waarna je dus eindeloos kunt discussieren over of al het land of maar een stukje terug moet worden gegeven.
(helaas lukt kopieren en plakken even niet, anders had ik er wel een link bij gezet).