Ding 9 Hipning

Afgelopen vrijdag sleepten de medecursist van een deur verderop en ik wat tafels van het leescafé dat geen leescafé is naar de bibliotheek. We waren nog niet open maar omdat het lastig sleept met sleutels in de hand was de deur dat wel.
De medecursist wilde graag zelfstandig met tafels zeulen en zo stond ik, omdat ik iemands ego niet graag nodeloos in de weg sta, alleen in de bibliotheek.

Er kwam een man binnen. Hij had zelf wel door dat we nog niet geopend waren maar hij vroeg toch of we het Langedijker Nieuwsblad hadden. Nu ben ik soms minder bot dan ik lijk en dus liep ik met hem mee naar de leestafel. "Ik woon niet in Langedijk maar ik hoorde dat ik het Langedijkertje stond". Ik gaf hem een exemplaar en hij wees op de foto op de voorpagina. Een "vier jongens in een bandje" foto. Maar. Huh? Op de foto stonden de woorden "The Rousers". "Maar heb jij dan in The Rousers gespeeld? Jullie hadden dat singeltje .." "Ja, Magazine Girl" vulde hij aan.

The Rousers waren in 1979 kortstondig wereldberoemd bij een deel van de muziekliefhebbers in Nederland. Magazine Girl was een liedje dat overeind bleef naast de liedjes van allerlei engelse bands en het was zelfs leuker dan een flink aantal voorbeelden uit die tijd. Klassieker.



Nee, "Vrijdag, muziekjesdag" is niet plots verplaatst naar maandag.

The Rousers kwamen (ik wist het niet) uit Langedijk. Over hen staan her en der pagina's op het internet. Zoals er her en der en verder een hoop te vinden is op het net over Langedijk.

Als je denkt aan dingen in de bibliotheek waarbij je web 2.0 toepassingen zou kunnen gebruiken denk ik aan bijvoorbeeld aan een HIP (Historisch Informatie Punt). Je ziet die dingen overal opduiken. Een webcomponent lijkt me niet meer dan logisch. Er zijn in Langedijk tal van clubjes die zich met (delen van) het verleden van (delen van) de gemeente bezighouden. Je kunt als bibliotheek in een fysiek HIP natuurlijk een hoop dingen van die clubs op één plek bij elkaar brengen. Maar je kunt daarnaast ook een webplek maken waar info staat. Verhalen, foto's, filmpjes. Hier vindt je bijvoorbeeld een ning van een buurt. Deze, over Griekenland is wat beter te bekijken.
Op deze manier zou info die nu beperkt openbaar is voor veel meer mensen toegankelijk worden. En ook de doorsnee bewoner/klant zou zijn verhaal toe kunnen voegen.

Of je een ning wilt oprichten en beheren voor een HIP is een keuze. Misschien zijn er andere oplossingen. Maar daar kan naar gezocht worden. 23 dingen heeft me tot nu toe wel weer helpen herinneren aan het feit dat er voor de meeste dingen die je wilt wel applicaties zijn te vinden op het net. Applicaties die je vervolgens op zichzelf of ingevoegd in je bibliotheeksite kunt gebruiken.

Het werk, dat wat we doen moet worden opgehakt in stukjes en per deel kun je bekijken of je daar een web 2.0 ding mee kunt doen. Maar dan wel weer nadat je je hebt afgevraagd waarom je dat zou willen. Wat voegt het toe? Wat betekent het vervolgens voor werk, niet alleen bij het opzetten maar vooral bij het in stand houden. Wat betekent het voor de organisatie (Edo heeft op zijn blog een mooi en belangrijk filmpje, ik doe een linkje)? Als je met de gebruiker gaat communiceren, om reactie vraagt zul je daar ook wat mee moeten doen.

En, en dat lijkt me ook niet onbelangrijk, wat voor "toon" ga je proberen te zetten. Zelf denk ik dat je, wanneer je je web toepassingen wilt laten slagen, persoonlijkheid zult moeten tonen. Geen klant wordt langdurig gelukkig of zelfs maar geboeid door NBD-AI'achtige afstandelijkheid.

Begrijp me goed, ik ben er erg voor maar willen web 2.0 toepassingen een kans van slagen hebben dat zal dat een flinke verandering in een bedrijf betekenen. Tijd moet worden vrijgemaakt, bestaand werk herverdeeld en dat soort dingen. Ik kan die keuze maken. Maar het gaat alleen lukken als iedereen in het bedrijf van het nut doordrongen is en de veranderingen draagt. En voor dat laatste is het toch maar weer fijn dat ik deze cursus niet in mijn eentje doe.

De meneer van The Rousers, die heb ik, als dank voor het prachtlied van vroeger, trouwens twee van de drie exemplaren die we hadden van het Langedijkertje meegegeven. Dus als iemand die mist...