Bob komt (kwam)

En helemaal op het eind zal hij daar weer staan. Misschien spelen zijn vingers wat met een knoop van zijn jasje of met de zoom van zijn broek. Maar voor de rest zal er niets merkbaars gebeuren. Hij zal daar staan. Kaarsrecht. Naast de rest, die dezelfde kant op zal kijken. Onze kant. Al zijn er velen die zich afvragen of hij ons wel ziet.

Dit is een testpost. Ik hoef hem daarom nog geen nummer te geven. En het hoeft ook nog niet over 23 dingen te gaan. Of misschien moet dat wel. Zoals veel mensen lees ik vluchtig als het gaat om "Dit en dat moet je gaan doen en het kan zus en zo" teksten.
Je begint en daarna ga je verder. En struikelen hoort erbij.

Bob komt. Maar als deze zinnen gelezen worden is hij waarschijnlijk al weer weg. Om de twee jaar is hij er even. Een wonderlijk fenomeen. Dat ik zelf net zo min snap als de anderen die er zich over verbazen. Ik heb weinig tot niets met "popmuziek". En toch ga ik om de twee jaar naar Bob Dylan kijken. Als hij langs komt. Het voelt als een familielid bezoeken. Een oom met veel verhalen. Sommige verhalen hoor je graag nog een keer, al zijn er ook een stel waarvan je denkt "Ach toe, nee, niet weer die". Bob, ome Bob, is een raadsel. Zingen kan hij nog maar soms, het keyboard dat hij bespeelt is nauwelijks hoorbaar in de geluidsmix, communiceren met het publiek doet hij niet. En zijn wereld, waarvan hij glimpen laat horen, is donker en gesloten. Maar ondanks dat, of misschien wel dankzij, is hij echt. Hij wuift niet, geen "i love you Amsterdam". Hij is er, hij staat er. En je moet zelf maar weten of je ook wilt komen. Je zoekt het zelf maar uit, als je dat wilt. En anders neem je maar een biertje en steek je je armen in de lucht als hij na wat minder bekende liedjes dat gitzwarte "Like A Rolling Stone" weer speelt, en doe je alsof het lied niet over jou gaat.

En als hij klaar is met kaarsrecht staan, met kijken, draait hij zijn hoofd opzij. Iemand van zijn band kijkt dan even naar hem en knikt kort. Onzichtbaar ademt Dylan dan even uit. Het zit er weer op. Hij draait zich om en loopt het podium af. Zonder te groeten.