(Ik kijk al een tijdje naar dit blanco stuk digitaal papier)
(En het is alweer wat later)
Weggaan is raar. Zeker wanneer je ergens 24 jaar gewerkt hebt. Ik ben niet overdadig sentimenteel. Maar 24 jaar is wel echt een heel lange tijd. Voor je het weet voel je toch een voorzichtig aansluipend brok in de keel.
(En het is nog later)
Wat moet ik nu tikken? Terugkijken op die 24 jaar? Daar is toch geen beginnen aan. Een terugblik op wat er allemaal is gebeurd? Mensen die kwamen en gingen? Verhuizingen, en moeten ze dan echt allemaal? Anekdotes? Het regelmatig terugkerende thema van bezuinigingen? Nobele beleidsdoelen, praktische resultaten?
Het is misschien niet modieus om ergens 24 jaar te werken. Maar Langedijk paste precies bij me. Niet te klein maar zeker niet te groot. Ik heb weinig met groot. Groot is al gauw onpersoonlijk. Een van de leukste dingen van directeur van de Bibliotheek Langedijk zijn vond ik dat ik, op de fiets naar het station in Heerhugowaard altijd wel iemand(en) tegenkwam die zwaaide(n). Ik denk dat dat het mooist was, het kennen (een beetje kennen) van mensen die hier binnen kwamen. Iemand die hier al heel lang komt zei het laatst zo, "Ik had altijd het gevoel dat ik gezien werd, herkend werd in de bibliotheek".
In een interview in het Langedijker Nieuwsblad van een week of wat terug zei ik iets als "Zonder goede medewerkers is een directeur ook alleen maar een vrij kansloos iemand met een pc en een rekenmachine". En dat is ook echt zo. De bibliotheek zijn de medewerkers, en u.
Ik was een tijdlang de man die zorgde dat de bibliotheek weer even verder kon, en dat de medewerkers hun werk konden doen. En misschien, hopelijk heb ik bijgedragen aan de sfeer.
Er kwam laatst een mail van iemand die ik had laten weten dat ik wegging. Hij mailde "de naam van jullie bibliotheek bij ons intern (met de collega’s onderling) is: Comedytheek Zuid-Scharwoude. Een mooie balans tussen serieus en vaak goed voor een lach."
Ik vond het pracht zinnen.
Nou, dat was het wel. Er is een afscheid geweest, dat was leuk. Of mooi. Of alle twee. Of meer. Straks draai ik voor het laatst de deur achter me op slot. Of nee, ik moet mijn sleutels natuurlijk inleveren. Want hierna gaat het gewoon verder. Zoals dat hoort. Dingen gaan verder, ze gaan altijd verder. Ook als het stopt.
Dank dat u er was, en dat u bijdroeg aan mijn werkplezier, de sfeer, aan de Bibliotheek Langedijk. Zonder u was er niets aan geweest.
Veel plezier!
Ton
(Dit blog verscheen eerder op het/de blog van de Bibliotheek Langedijk. Omdat het bij mijn geschiedenis hoort heb ik de tekst ook hier neergezet)