Smaaklink

Vanmorgen werd ik plots gevolgd door @Tastelink.com.

"discover experiences you love & connect with like-minded souls. tastelink = relevant recommendations based on Taste + Trust. Join the revolution."

Omdat ik op snotverkouden zijn na niets te doen had klikte ik op het linkje naar hun website. Iets met aanbevelingen, er stond bèta en je kon inloggen met Facebook. Maar omdat Facebook van de duivel is kon ik dat inloggen niet uitproberen. 

Na "about us" en daarna "wat", als ik snotverkouden ben klik ik op de saaiste linkjes, kwam ik bij een stukje tekst.

(Kopieer/plak)

"Tastelink.com ontwikkelt recommender software. Deze aanbevelingen worden volautomatisch geproduceerd door de Tastelink-software en zijn gebaseerd op de “smaak” c.q. voorkeur van webbezoekers (taste) en relatie tussen webbezoekers onderling (vertrouwen). Hierdoor is Tastelink.com in staat om betere adviezen te geven dan conventionele systemen.

“Smaakvolle” online aanbevelingsdiensten voor derden

Op dit moment is de technologie achter Tastelink.com zo ver, dat deze in de praktijk wordt gebracht.Binnenkort start de eerste pilot, in samenwerking met Probiblio. ProBiblio is een full-service dienstverlener voor de openbare bibliotheken in Noord- en Zuid-Holland met bijna vijf miljoen leden. Tastelink.com en Probiblio starten samen Biblio.Taste.

Biblio.Taste vertaalt alle beschikbare gegevens van de leden naar een volstrekt anonieme database. Gegevens die gebruikt worden, zonder daaraan namen of andere persoonsgegevens te koppelen, zijn onder andere geslacht, leeftijd, woonplaats, geleende boeken, dvd’s, cd’s en tijdschriften. Deze data vinden hun weg naar de Biblio.Taste website, waar de recommender software leden voorziet van relevante tips en suggesties. De reactie op die suggesties wordt ook geladen in de database, die daarmee groeit en op een zelflerende manier verbetert. In eerste instantie kan Biblio.Taste als onderdeel van bestaande bibliotheek-website worden gebruikt (widgets).

De gebruikers van Biblio.Taste worden uitgenodigd om ook deel te nemen aan het netwerk van Tastelink.com. Wanneer zij daartoe besluiten, stellen zij de gegevens waarover de Biblio.Taste database beschikt, ter beschikking aan Tastelink. Tastelink genereert daaruit betrouwbare, relevante, smaak- en relatiegerelateerde aanbevelingen op een breder vlak."

Biblio.Taste. Ik wist niet dat het bestond, of zou gaan bestaan. Waarschijnlijk heb ik er overheen gelezen. Dat kan heel goed.

Als ik niet zo doorlopend liep te snotteren vond ik er misschien ook nog wel wat van. Misschien zou ik het leuk vinden, dat Biblio.Taste. Of misschien zou ik er zachtjes van gaan verzuchten dat het ook fijn zou zijn als er eens iets kwam dat geheel onverwachte dingen zou gaan adviseren. Maar misschien gaat Biblio.Taste dat ook wel doen. Geen idee eigenlijk. Al zou ik het misschien moeten kunnen weten.

Misschien kan ik wel wat input leveren, voor de database. Voor ik verder ga met het zoeken naar zakdoekjes.

Ik kijk naar True Detective, de 2e serie. Die valt wat tegen. Ik lees een roman van Chirbes over Spanje en de crisis, en dat lezen is nogal hard werken. Ook nog Snyder over de holocaust. De komende concerten zijn van het Podium Trio, Chk Chk Chk, iets in het concertgebouw en Underworld.

Algoritmiseer dat maar.

Belasting

Ik bedacht me dat ik nog nooit een powerpoint dingetje in dit blog had proberen te plakken.
Maar daar is dus niks aan. Zelfs niet als je snotgrieperig bent.


Liedje van Marvin Gaye erbij. Ook al over belastingen. Maar weer niet over bibliotheken.

Hang ups, let downs
Bad breaks, set backs
Natural fact is
I can't pay my taxes
Oh, make me wanna holler
And throw up both my hands
Yeah, it makes me wanna holler

Beste Carla,

Ja, ik was echt van plan om op of naar je afscheid te komen. Maar ja, Langedijk lijkt meer en meer op dat vreselijke Eagles lied, "You can check out any time you like but you can never leave". Er is altijd wat en vaker nog meer.

Toen ik het mailtje van ProBiblio kreeg waarin stond dat je met pensioen (ik durf het woord bijna niet op te schrijven) ging en dat er een afscheidsiets was moest ik meteen terug denken aan de keer dat we elkaar voor het eerst tegen kwamen. Onoverzichtelijk lang geleden lijkt dat. Het moet wel vijfentwintig jaar geleden zijn, zoiets. Ik werkte nog gewoon in de bibliotheek Den Helder en jij hoorde bij het, zoals we het oneerbiedig noemden, blik PBC'ers dat was opengedraaid om ons uit de zoveelste crisis te redden. Gut ja, ProBiblio heette toen nog gewoon de Provinciale Bibliotheek Centrale. Jij bekeek met wat anderen geloof ik het automatiseringssysteem dat we toen hadden. Ik geloof niet dat jullie het wat vonden. Maar hé, wij vonden het systeem van jullie ook niks. Sommige dingen veranderen nooit. Al lachten we wel veel toen.

De meeste mensen van toen zijn nu weg. Soms letterlijk. Tijd gaat hard en onverbiddelijk. Een enkeling is er misschien nog. Verborgen ergens in een donkere automatiseringskelder, waar ze moeten blijven tot ze 132 zijn omdat er verder niemand meer is die weet hoe het echt werkt als je alle franje weghaalt.

De laatste jaren kreeg ik je vaak aan de telefoon als ik die magische koffiemachine "Profit" weer eens niet snapte. Dat je dat administratief financiële systeem waar je, als ik hier zes getallen intik je zes excelvellen verder een complete begroting krijgt, zo snapte, ik begrijp het niet. En je moest alweer lachen. Vooral als ik mijn wachtwoord weer eens vergeten was.

Je bent ook de vrouw van de prachtige "Het gaat zo wat langzamer want Amerika gaat nu online" zin. Ooit was er geen internet. En toen het er was kwam er al vlug, voor bibliotheekbegrippen heel vlug, een cursus. Jij gaf die. Ik ging er heen met m'n gebruikelijke optimistische kijk op dingen. Waar het allemaal goed voor was begreep ik niet, je kon toch alles in een boek opzoeken. Maar echt, ik kan me het moment nog herinneren dat dat anders werd. In zo'n muffe ruimte met een rijtje trage computers in Alkmaar. Jij vertelde hoe je dingen op kon zoeken en ik tikt "Tristan da Cunha" in. Met dat eiland midden in de Atlantische oceaan had ik toen iets. Ik had er wel twee boeken over gelezen en wachtte pas 4 maanden op een ander. 162 antwoorden kwamen er, 162. En al doet het nu misschien pathetisch aan, ik begreep daar, toen, dat het allemaal anders was geworden.

Gierende inbelmodems. Browsers waarin je het inladen van plaatjes uit kon zetten omdat het zonder plaatjes al een kleine eeuwigheid duurde voor een pagina op het scherm stond. Onverwachte huizenhoge telefoonrekeningen omdat de verbinding open was blijven staan. Die tijd.

Nu krijg je, met de zoekterm "Tristan da Cunha" 9.880.000 antwoorden.

Je hebt geloof ik iets met koren, zingen. Ik kan niet zingen en heb niets met koren. Ja, ergens is een liedje van Bob Dylan, met een kinderkoor. Maar ook Bob zelf luistert daar liever niet naar. Ik zou dat liedje van de Eagles kunnen doen. Jij mag tenslotte uitchecken en ook echt weggaan. Maar de koorversies die ik kan vinden zijn te erg. Dus wordt het een liedje van het South Wales Strinking Miner's Choir. Flink melancholisch. Maar dat mag ook best.

Veel plezier.